یادداشت مجتبی شیرانی

        سبک نگارش این کتاب مانند کتاب خانم دلوی و...  جریان سیال ذهن که یه مقدار فهمیدن داستان رو سخت میکنه چون راوی به سرعت تغییر میکنه
مورد جذاب دیگه استفاده از نماد هاست
اورهان ، پسر کوچک خانواده و وارث تفکرات سنتی پدر ، نماینده ای از نسل جدید کهن اندیش
؛ 
دید دوم : آیدا ، دختر خانواده ، نماینده احساسات جامعه  ؛ 
دید سوم : پدر ، نماینده عوام تحت تأثیر مذهب؛ 
دید چهارم :بیوه همسایه روبرو ، نماینده روشنفکران؛ 
دید پنجم :صاحب کارگاه چوب بری ، نماینده روشنفکران محافظه کار ؛
دید ششم :آیدین یا سوجی ، پسر خانواده ، شاعر و نماینده نسل جوان درگیر در تناقضات ؛
دید هفتم: پاسبان محل نماد زورگویی
و...
که به خوبی در مسیر داستان ریشه شکل گیری این نمادها مشاهده میشه و در نهایت هم میگه عواقب اون ها چیه
نویسنده به خوبی نشون میده سنت چطوری داره مدرنیته رو نابود میکنه در حالی که جامعه به هر دو نیاز داره به تعامل نیاز داره ولی در اون خانواده(ایران) این طوری نیست نشون میده سنتی ها چجوری علت بدبختی خودشون رو هنر مدرنیته و... میدونن اما با حذف اونا می‌فهمن باز هم خوشبخت نشدن
اتفاقات اون زمان تاثیر استعمارگران بر کشور و... رو نیز به خوبی نویسنده در لایه زیرین داستان نمایش داده با توجه به مقایسه با آثار ایرانی دیگه تو این سبک یکی از بهترین هاست