یادداشت محمد علیزاده
5 روز پیش
رمان پرواز بر فراز ویوودینا را بهار سال ۱۳۹۲خواندم. روایتی شیرین و نفس‌گیر از جنگ نابرابر بوسنی و حضور فرزندان ایرانی حضرت روح‌الله (ره) در قلب سارایوو. آن‌قدری کشش داشت که متوجه نشوم چگونه سیصد صفحه را در نصفه روز خواندم.
از میان سطرها، پا به کوچه‌پس‌کوچه‌های سارایوو می‌گذاری، به X1 سر می‌زنی، دامنه‌های کوه پرالجیا را می‌پیمایی و در «گروهان یک‌دست‌ها» شانه‌به‌شانه با دشمن صربی می‌جنگی.
ویوودینا، رودخانه‌ای که در نگاه من رنگ و بوی اروند و کارون داشت، و پرالجیا، ارتفاعی که یادآور بازی‌دراز بود، در ذهنم جان گرفتند. سارایوو هم در این روایت، چهره‌ای شبیه خرمشهر پیدا می‌کند.
در دل این داستان، بوسنیایی‌ها با آنکه در متن جنگ و خون قرار دارند، اما مشق «جهاد الهی» را نزد سردار - فرمانده ای ایرانی - می‌آموزند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.