یادداشت حسین

                به دلیل نامعلوم، خیلی انتظار زیادی داشتم ازش.
ولی معیارهای رمان نوجوانِ موردِ پسندم رو نداشت تقریبا.
به نظرم رمانِ نوجوانی که محور اصلی داستانش افسردگی یکی از والدینه، باید مکاشفه و سفر( چه سفر درونی و چه سفر بیرونی) شخصیت اصلی داستان باشه. سفری در باب اینکه یک حقیقتِ بیرونی(مثل افسردگی والد) با نوعی پذیرش وارد جهان درونی نوجوان بشه و این جهانِ درونی رو گسترش بده. اما پرداختِ این سفر باید کاملا منطقی به تصویر کشیده بشه. که به نظرم این کتاب خیلی موفق نبوده تو این زمینه. 
تو موضوع مشابه با این کتاب، "قلب، تخم مرغ و چیزهای شکستنی" خیلیییی  زیباتر نوشته شده.