یادداشت علیرضا مجد

        این کتاب هر چند به شکل سوم شخص نوشته شده اما به هیچ وجه حس غریبی ندارد، دستور نمی‌دهد. و در طی روایت به هدف خود که نمایش واقعیت آسیب‌های اجتماعی است نیز به خوبی می‌رسد.
چند نظر منفی هم که اینجا دیدم، به نظرم از دید نویسنده و اون شخصیت به ماجرا نگاه نشده بود، برای مثال شخصیت سهراب قبل از اون رخداد هم از سیگار کشیدن پشیمان بود و... .