یادداشت نگار بارانی

درد که کسی را نمی کشد: پنج جستار درباره ی گم شده های خلوت و شلوغی
        من چون کتاب های قبلی نشر اطراف رو که اونا هم جستار بودن رو قبلا خونده بودم به نظرم این کتاب از بقیه ضعیف تر بود.ترجمه روان و گیرا نبود که فکر میکنم به خاطر جمله های بلند متن اصلی بود و مترجم انگار از بازنویسی جمله ها ترسیده بود یا شجاعت به خرج نداده بود(این احساس من بود) .نمیدونم واقعا به مکتوب کردن یک سخنرانی میشه گفت جستار یا نه.
جستار سوم «اصلا به زحمتش میارزه» اینقدر از این شاخه به اون شاخه پریده بود که شک دارم خود نویسنده هم مطمئن باشه اخرش تونسته اون چیزی رو که اول شروع به صحبت درباره ش کرده رو تموم کنه یا نه.
      
6

4

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.