یادداشت سقا علمدار

        کتاب جالبی بود و اسمش هم به درستی و هوشمندانه انتخاب شده بود.
این کتاب درباره‌ی آداب کتاب‌خوانی‌ نیست و طبیعتاً به درد کسایی که می‌خوان یاد بگیرن با چه آداب و اصولی باید کتاب خوند، نمیخوره.
آداب کتاب‌خواریه و مخاطب خاص خودش رو داره.
کسایی که لذت عمیقی از غرق شدن در دنیای کتاب‌ها میبرن و احتمالا کلی خاطره‌ی جذاب از کتاب دارن، این کتاب رو دوست خواهند داشت.
محتوای چندان غنی و جدیدی نداشت شاید
البته چندتا نکته خوب هم ازش یاد گرفتم
ولی بیشتر جنبه‌ی خاطره بازی و گپ و گفت کتابی با چاشنی طنز داشت.

قلم روان و ساده و بامزه ای هم داشت و نویسنده برای هر بخش عنوان و شروع و پایان جالبی در نظر گرفته بود.
از نظر محتوایی بخوام بهش امتیاز بدم احتمالا ۳ از ۵ میشه.
ولی از نظر دلی و لذتی که ازش بردم، ۴ از ۵.

خودم فصل مربوط به اینکه چرا نباید کتاب امانت بدهیم رو بیشتر دوست داشتم!
با این شعر جذاب که میشه بالای سر کتابخانه‌ی شخصی نصب کرد:

ای آنکه کتاب خواهی از من
گر من ندهم تو را بد آید
معشوقه‌ی عارفان کتاب است
معشوقه به عاریت نشاید!