یادداشت محمد مهدی محکمی

        بسم الله الرحمن الرحیم
قاعدتا کسی که بزرگراه مالهالند را ساخته نباید از مراقبه و میدان انرژی و آرامش حرف بزند. می‌خورد کسی باشد به پریشانی وودی آلن و آشفتگی هدایت. ولی لینچ مثل پیرمردی نشسته بود و از لحظه الهام ایده در عالم مراقبه حرف می‌زد و بعد از تجربیات فیلم سازی اش. و خب به مراقبه تعالی بخش دائما فقط اشاره می‌کرد و کار را بیشتر حول نور و بازی و دوربین در فیلمسازی می‌برد. تلاشی هم نداشت که حرف های "جدی" درباره فیلم و زندگی و... بزند. حرفش را می‌زد و چرخه مراقبه، ایده و کنش را تکرار می‌کرد. چیزی که بیشتر مستر کلاس یا کارگاه انتقال تجربه بود تا کتابی درباره مراقبه یا فیلمسازی