یادداشت کتاب‌فام
1404/4/13
۱۵۰ صفحه در ۳.ساعت و ۳۰ دقیقه.
«گابریلا آله‌مان» در «در چاه تاریکی‌ها»، نوآر، فمینیسم، هزل و محیط‌زیست‌گرایی را در تاریخ عجیب منطقه‌ی «پوسو ولز» اکوادور در هم می‌بافد. «در چاه تاریکی‌ها»، نمایان‌گر خوبی‌ست برای ناامیدی ناشی از دسترسی مداوم به اخبار وحشتناک از طریق رسانه‌های اجتماعی. داستان از قدرت ویران‌گر بی‌تفاوتی و طمع صحبت می‌کند و همچنین، به سکوتی که در پس خشونتی فراگیر، زنان در زندگی روزمره‌ی خود با آن مواجه می‌شوند، اشاره می‌کند. «آله‌مان» داستانی آزاردهنده و گاهی دل‌خراش در مورد جنایات پدرسالارانِ در قدرت، و دشواری مبارزه با استعمار خلق کرده است.
داستان از آن‌جایی آغاز می‌شد که بر اثر یک تصادف عجیب که منجر به مرگ یک سیاستمدار اکوادوری می‌شود، «باراس»، خبرنگاری که برای تحقیق در مورد این حادثه مأموریت یافته، حقایق شوکه‌کننده و شومی را در مورد این سیاستمدار و هم‌فکرانش کشف می‌کند. «آله‌مان» با آمیختن طنز با فانتزی و شوخ‌طبعی، یک زمین بایر خیالی به نام «پوسو ولز» خلق می‌کند که در آن صدها زن به طور مرموزی ناپدید می‌شوند و هر روز اتفاقات عجیبی درش روی می‌دهد. این رمان درخشان «آله‌مان»، تو گویی وام‌گرفته از نویسندگان چون «توماس پینچن»، «گابریل گارسیا مارکز» و «ریموند چندلر»، حاوی رمزوراز، وحشت، طنز، پوچ‌گرایی و تفسیر سیاسی‌ست. «آله‌مان» در سرتاسر کتابش، مجموعه‌ای از شخصیت‌ها را گلدوزی می‌کند که گاهی بازیگوش و کنایه‌آمیز هستند و در بعضی مواقع به شکل کارتونیکی یا دوست‌داشتنی هستند و یا نفرت‌برانگیز. با این‌حال (گاهی اوقات) به نظر می‌رسد که نتیجه‌ی اعمال آن‌ها قابل پیش‌بینی باشد. اما استادی خرج شده در این قطعات در این است که چگونه زبان نقش اساسی در درک تعامل بین مکان‌ها (زمین و زیرزمین)، سیستم‌های اعتقادی (مذهب و مردم‌سالاری) و قدرت (سیاست و پول) دارد. «آله‌مان» که خود را در کیتویِ اکوادور زندگی می‌کند، مصیبت‌های اجتماعی، فرهنگی و زیست‌محیطی‌ای را هدف قرار می‌دهد که گریبان‌گیر کشوری هستند که قرن‌هاست غارت شده است.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.