یادداشت ملیکا خوش‌نژاد

        ادعای کتاب روشن است؛ زن‌ها برای نوشتن به درآمدی منطقی و فضایی شخصی احتیاج دارند و این دو چیز ساده قرن‌ها از آن‌ها گرفته شده و به دلیل بی‌توجهی به نقش مسائل اقتصادی و آموزشی با تاریخی به شدت مردانه مواجه هستیم. اما این وضع می‌تواند تغییر کند، اگر به جای تمرکز بر تفاوت‌های فیزیلوژیک زن و مرد، شرایط زیست متفاوت‌شان را بررسی کنیم و سعی کنیم فضایی برابر برای‌شان ایجاد کنیم. 
نثر وولف خیلی قشنگ و روان و دل‌نشینه. خوش‌صحبته و انگار جلوت نشسته و بدون تکلف داره اندیشه‌های ژرفش رو باهات درمیون می‌ذاره؛ مثل یه خاله‌ی مهربون و عاقل و مستقل که نصیحتت می‌کنه. و به‌نظرم این ادعای کلی‌ش خیلی قابل تعمیمه به کسانی که کار فرهنگی می‌کنن و این باور اشتباهی که ازشون انتظار می‌ره این کار رو باید مجانی انجام بدن، درحالی‌که دوام هرکاری - خوب یا بد - برمی‌گرده به‌این‌که اون آدم از نظر مالی اون‌قدری تأمین باشه که بتونه به‌صورت متمرکز و بدون دغدغه‌ی آسیب‌زننده تمام انرژی‌ش رو بذاره روی کار مفیدش.