یادداشت Sheida Hanafi

        باز هم پُو؛ باز هم کودکی 🍯
در دل جنگلی خیال‌انگیز، جایی میان شاخه‌های پرپُر و لابه‌لای خنده‌های نرم باد، پُوی دوست‌داشتنی‌مان باز هم برگشته.
او هنوز همان خرس کوچولوی ساده‌دل و عسل‌دوست است، با دوستانی که هر کدام، تکه‌ای از دنیای کودکی ما را زنده می‌کنند: پیگلتِ همیشه نگران، ایی‌یورِ غمگین و بامحبت، کانگا و روو، و البته تیگر، که این‌بار برای اولین‌بار پا به جنگل می‌گذارد، با جَست و خیزهای پرانرژی‌اش.

«باز هم پُو» ادامه‌ای‌ست بر شیرینی بی‌پایان جلد اول؛ داستان‌هایی که ساده‌اند، اما درست همان‌جا ضربه می‌زنند که آدم بزرگ‌ها گاهی فراموشش می‌کنند: دل.
این کتاب پر است از لبخندهای نرم، از دوستی‌هایی بی‌دلیل، از نگرانی‌های کوچک و شادی‌های بی‌بهانه.
پُو هنوز دنبال عسل است، اما در واقع، دنبال چیزی عمیق‌تر می‌گردد؛ دنبال معنا، دنبال بودن در لحظه، و دنبال کسی که بشود دوستش داشت... درست همان‌طور که هست.

برای ما، خواندن «باز هم پُو» یعنی بازگشت به روزهایی که سؤال‌ها ساده‌تر بودند و جواب‌ها گرم‌تر.
یعنی گرفتن دست یک خرس پشمالو و رفتن به دل جنگلی که هر بار، انگار اولین بار است که می‌بینیش.