یادداشت هیوا

        این نمایشنامه سوال‌های خیلی مهمی را در ذهن من به وجود آورد؛ اینکه ما کجا هستیم؟ چیکار می‌کنیم؟ به کجا می‌رویم؟ چرا جایی هستیم که الان هست؟ چرا این‌گونه حرف می‌زنیم؟ چرا همه چی به هم ریخته است؟ آیا این چیزهایی که وقتمون را باهاشون پر می‌کنیم با ارزش‌اند؟ چرا آنقدر سریع تغییر می‌کنیم؟ آیا اصلا زندگی ارزش‌ش را دارد؟

حقیقتا شگفت‌انگیز است. خیلی حرف‌ها برای گفتن دارد. آدم را با احساس‌هایی عجیب و غریب مواجه می‌کند. بعضی وقتا به آدم این حس را می‌دهد که این چه چرت و پرت‌هایی است دیگر که سر هم شده! اما موقعی که به این فکر می‌کنی یک آدم عمدا این‌ جملات را کنار هم چیده به فکر فرو می‌روی. خواندن این نمایشنامه تا آخر سخت است چون در واقع نمی‌فهمیم که چه اتفاقی دارد می‌افتد و چرا این حرف‌ها رد و بدل می‌شن و یه جاهایی حس وقت تلف کردن به آدم ‌می‌دهد. از آن چیزهایی است که مدت‌ها در ذهنم می‌ماند و به همین خاطر به نظرم ارزش خواندن دارد.