یادداشت ساناز مهدوی

        داستان خوش‌نوشتهء استخون‌دار و تروتازه و جذابیه.
اما ترجیح میدم اگه دختر نوجوانی داشته باشم نه کارتون معروفشو ببینه نه کتابش رو بخونه. چون خیلی ناخواسته و بدون اینکه قصد بدآموزی داشته باشه با شرح یه "اتفاق" این امیدواری کاذب رو آموزش میده که یه پشت‌وپناهِ آچارفرانسه‌طور که همهء خلأهای زندگی دخترونه رو می‌تونه پر کنه وجود خارجی داره و یه روز میاد و خوشبختی شروع می‌شه. تکیه به همین عامل خارجی برای تعیین سرنوشت به‌نظرم خطرسازه!
یعنی احساس می‌کنم توی افق دید یه دختر نو-جوان به آینده، اختلال ایجاد می‌کنه؛ و بعد از گذران این دورهء امیدواری کاذب هم منجر به بدبینی می‌شه...