یادداشت محدثه ز

        کتاب‌های آقای کهندانی یک ویژگی خوب داره، اونم این‌که خیلی ایرانیه! فرهنگ، آداب، اساطیر و.. ایرانی توی کتاب‌هاشون دیده میشه.
راستش همین باعث شده من از نویسنده‌های ایرانی توقع ایرانی بودن داشته باشم و تو کتاب‌هاشون (خصوصا ادبیات ژانری) مدام دنبال اِلمان‌های ایرانی می‌گردم.
ایده مجموعه پادشاهی جهان رو هم دوست دارم؛ اما، اماهای زیادی داشت.
ترجیح من این بود که کتاب حجم بیشتری داشت و از اون‌طرف توصیفات داستان بیشتر می‌شد. واقعا جزئیات داستان برای من کم بود و نیاز به "داستان" بیشتری داشتم.
بذارید منظورم رو این‌طوری بگم، کتاب در رابطه با پسریه که متوجه میشه یکی از ۴ مبارز اصلی برای رویارویی با پادشاهی جهانه. این پروسه تبدیل مانی از یک پسر عادی به یک قهرمان رو من توی کتاب اون‌طوری که دلم می‌خواست ندیدم.
یا بخشی از کتاب به ایران باستان سفر می‌کنه و مانی با ایزدهای باستانی ایران آشنا میشه، اما این آشنایی خیلی کوتاه و در حد یک معرفی بود.
من متوجهم این کتاب جلد اول یک مجموعه پنج جلدیه و قرار نیست همه اتفاقات تو جلد اول بیفته، اما واقعا جلد اول می‌تونست ریتم آرام‌تری داشته باشه و بیشتر روی شخصیت‌های اصلی مانور بده که من به‌عنوان خواننده باهاشون ارتباط برقرار کنم. به‌نظرم به‌عنوان یک جلد اول خیلی سریع بود،و گاها بیشتر از داستان اطلاعات به خواننده می‌داد.
از لحاظ نثر هم بی‌تکلف و شیوا بود، بخش‌هایی که شخصیت‌های باستانی از کلمات قدیمی استفاده می‌کردند برام خیلی دلنشین بود.
قسمت آخر کتاب کمی حماسی میشه و یک جنگ داریم، که اون هم دوست داشتم. در کل جنگ‌نویسی آقای کهندانی رو دوست دارم. ( مخمصه بخونید، بای)

× قطعا ادامه مجموعه رو میخونم.