یادداشت Farideh

        کتاب برای پدر و مادرایی نوشته شده که میخوان روابط سازگارتر و موثرتری با فرزندانشون داشته باشن. من کتاب رو صرفا جهت شناخت بیشتر حس ها خوندم. هر کدوم ما زمانی کودک بودیم و هنوز هم بخش زیادی از اون حال و احوال رو با خودمون داریم. 
دو تا چیز جدید برای من داشت. یکیش تجربه مادری بود که تو زمان کودکی بهش القا شده بود مادر خوب کسی هستش که هرکاری رو برای فرزندش انجام بده. و خب اون یه قدم بیشتر هم رفته بود و به جای فرزندش فکر و عمل هم میکرد. بعد یه مدت اونقدر کنترل اوضاع از دستش خارج شده بود که به گروه های همیاری رو اورده بود. چنینی مادری فکر میکنه داره درست عمل میکنه و این رفتار غایت مسئولیت مادریشه. اشتباهی که ممکنه هر کدوم ما مرتکبش بشیم. منتها چیزی که باعث میشه برگردیم به اصول درست، باز گذاشتن در نقده، داشتن روابط زیاده، ایزوله نشدنه، کمک خواستنه، صحبت کردنه و ... .
دومیش هم پذیرش این مساله است که ما در وهله اول خودمون نباید سهلگیر، سختگیر، خوب یا بد باشیم و در وهله دوم به خودمون به عنوان انسانی با توانایی عظیم و بالقوه برای تغییر و رشد بیندیشیم.