یادداشت شکیبا غزنوی

        یادداشت کتاب چراغ ها را من خاموش میکنم
حیرت انگیز است. به تصویر کشیدن جریان آرام زندگی یک زن، یک مادر و یک خانواده آن هم با کششی بسیار خواندنی کار حیرت انگیزی است.
کتاب را در دوران جنگ برای خودم خریدم، به پاس قدرتی که به خرج داد برای ادامه روال عادی زندگی.
و در دوران آتش بس خواندمش و از خواندنش سراسر غرق در لذت و شعف شدم. 
داستان درباره زندگی خانواده ای از ارامنه در شهر آبادان و در دهه ۴۰ شمسی است. راوی داستان،کلاریس مادر خانواده است. او یک زن تمام عیار و مادری فداکار است که با ورود همسایه های جدید زندگی خانوادگی اش دچار تنش هایی می شود.
قلم نویسنده روان و خوشخوان است. طوری که برای خواندن هیچ جمله ای به دست انداز نخواهید افتاد.
روایت رویارویی او با تنش ها، شرایط زندگی اش، توصیف آبادانی آبادان، خستگی ها و کم آوردن هایش همه و همه دست به دست هم داده اند تا این داستان را خواندنی تر کنند.
دوستش داشتم و دوست نداشتم تمام شود. دوست داشتم کلاریس بازهم بگوید و من هم با او همذات پنداری کنم و ریز ریز بگویم:" من هم همینطور کلاریس، من هم همینطور"
از خودم بابت این هدیه جذاب سپاس گزارم.
امتیاز: ۵ از ۵