تا به‌حال شده کتابی بخوانی و حس کنی داستان خودت است؟؟ خط به خط داستان برایت ملموس باشد، آرزو باشد، دغدغه ذهنی خودت باشد..
دیوانه‌وار برای من همین بود، داستان دختری که افتخار میکرد به خندیدن و خیالبافی‌هایش که در مواجه با مسائل پیچیده میگفت "خواهیم دید" با یک مادر شبیه خود و یک پدر کلیشه ایده‌آل گرا..
دختری از جنس رهایی، بی‌خیالی و خیالبافی
میدانی چه می‌گویم، نه؟؟ بعضی روزها در آینده او را دیده‌ای.