یادداشت م.الف

                آنتون چخوف نیازی به معرفی ندارد؛ می‌گذارم و می‌گذرم. به بهانه مطالعه کتاب، مختصر نوشته‌ای پیرامون خدمات ارزنده  زنده یاد احمد گلشیری می‌نگارم. درباره ترجمه های احمد گلشیری برخی به دور از انصاف قلم گردانده‌اند. البته این فقره غریب نیست؛ این جا که ما ایستاده‌ایم نگاه‌ها جست و جو گرانه می‌کوشند ضعفی بکاوند تا کوس رسوایی را به صدا درآورند و با تاختن به بزرگان کلاهی برای خود دست و پا کنند. تنها املای نانوشته غلط ندارد! بماند که عملکرد گلشیری به عقیده من جدا قابل دفاع است. او پل میان دل و دماغ اشراقی ما شرقی ها با ذهن و قلم و اندیشه برترین داستان نویسان غرب شد. گلشیری عمر عزیزش را در جهت معارفه ادبیات جهان به ما فارسی زبانان صرف کرد. 
مجموعه های سترگ"داستان و تحلیل داستان" و "بهترین داستان های کوتاه"ش دست مریزاد دارد. آنقدر از او ترجمه و خاطره خوب مانده که به محض شنیدن نام داستان، زحماتش به یاد آورده شود. این هرگز کم‌چیزی نیست!
نامش بر صفحه جاودانان بادوام‌ باد...