یادداشت سید محمدعلی نیکنام

        اثری ژرف ، تکان دهنده  و اخلاقی از دوبالزاک نویسنده فرانسوی قرن هجدهم را تمام کردم. تمام مفاهیم و تصوراتی که از جوانی ، میان سالی و کهن سالی در ذهن داشتم فرو ریخت و چه بسا روی سرم آوار شد. اینکه هرچه بیشتر سعی در محبت بیشتر حتی به فرزندانت کنی در نهایت امر وقت خاک کردنت هم نیستند.
 و اینکه اگر احترام می‌خواهی باید کمتر احترام بگذاری و سعی کنی جیبت را بیشتر پر کنی تا دل و مغز‌ت را.
 همه‌ی اینها بیشتر مرا از آینده ترساند. 
آینده‌ای که پیش روی کشورم است و رنسانسی با طعم بورژوازی که طبقات بالا نشین آنرا حکومت می‌کنند.
جناب مهدی سحابی مترجم خوب مان در مقدمه کتاب این اثر را حماسه‌ی پدری  و شعر مهر پدری نامیده اند که بسیار نکته‌ی درستی‌ست. ما با یک تراژدی مواجه می‌شویم که تمام ابعاد زندگی را در خود جای می‌دهد. 
اگر پدر هستید این کتاب تکان‌تان می‌دهد هرچند اگر پدر هم نباشید دست‌کم غمی در قلبتان به ارمغان می‌آورد.
و در کل این کتاب را از دست ندهید.