یادداشت زهرا دشتی

        
این رمان نوشته‌ی هاروکی موراکامی، نویسنده‌ی نام‌آشنای ژاپنی است. عنوان اصلی آن به انگلیسی Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage است که ترجمه‌ی تحت‌اللفظی‌اش می‌شود «تسوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش». اما در ترجمه‌ای که من خواندم، یعنی ترجمه‌ی محمد قصاع که انتشارات ویژه آن را منتشر کرده، عنوان تغییر کرده است.
رمان داستان مردی است با گذشته‌ای زخمی و ریشه‌دار، که در سکوت و انزوا زندگی می‌کند و ناگهان تصمیم می‌گیرد به گذشته بازگردد و پاسخی برای پرسش‌های قدیمی‌اش پیدا کند. روایت با نوعی خلأ روانی و حسی آغاز می‌شود و به‌تدریج، از طریق مواجهه با آدم‌هایی از گذشته، تکه‌های گم‌شده‌ی شخصیت او را بازسازی می‌کند. می‌توان گفت این یک سفر بیرونی نیست، بلکه نوعی سلوک درونی برای درک بهتر خود، رنج‌ها، خاطرات و معناهای ازدست‌رفته است.
این کتاب مناسب کسانی است که با جهان درونی شخصیت‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، علاقه‌مند به روان‌کاوی‌های ظریف در دل داستانی آرام و تأمل‌برانگیز هستند، و از خواندن روایت‌هایی لذت می‌برند که در ظاهر ساده‌اند اما در عمق، پیچیده و چندلایه. اگر دنبال حادثه یا هیجان بیرونی هستید، این کتاب شاید مناسب‌تان نباشد. اما اگر از تنهایی، خاطره، هویت، و جست‌وجوی آرام معنا می‌نویسید یا می‌خوانید، این کتاب می‌تواند همراه خوبی باشد.
هاروکی موراکامی نویسنده‌ای است که در بیشتر آثارش به خلوت‌های انسانی، مرز واقعیت و خیال، و تأثیرات زمان و گذشته می‌پردازد. سبک روایی‌اش مینیمال، خیال‌انگیز و گاهی به‌شدت شخصی است.
در ایران ترجمه‌های متعددی از این کتاب وجود دارد، اما ترجمه‌ای که من خواندم، با وجود آن‌که عنوان اصلی را تغییر داده بود، در مجموع ترجمه‌ای خوش‌خوان و روان بود.