یادداشت محمدرضا ایمانی

        سلوکِ بدون سنت، عرفان کاذب است. وقتی پشت زهد و گوشه‌گیری و هزار مسخره بازی‌ات سنت وجود نداشته باشد، فقط خود را الکی اذیت کرده‌ای و نهایتا تنها به یکسری حالات روانشناختی گرفتار خواهی شد که از آنها حظ می‌بری و فکر می‌کنی کشفی برایت اتفاق افتاده!
به همین دلیل نداشتن سنت است که هسه نیز گرفتار عرفان کاذب است. کتاب پر است از مسخره بازی‌های کاذب که هرمان هسه ( یا با تعبیر بهتر انسان پساجنگ‌جهانی گرفتار در چنگ نیهیلیسم در همه ساحت‌ها ) برای معنا دادن به زندگی‌اش به آن پناه برده. نمیدانم! شاید برای اروپایی‌ها پر از معنا باشد ولی برای ما که عرفان اسلامی می‌شناسیم و بزرگانمان را دیده‌ایم فقط ادا و اطوار است.

دو و نیم ستاره برای نثر استادانه حبیبی است. عجب قلمی دارد این بشر! چرا خودش داستان نمی‌نویسد!