یادداشت سارا حسینی

        سنگریزه‌های بی‌اسم، یک داستان کودک است؛ اما از آن‌جا که مخاطب کتاب‌های کودک درجه‌یک در حقیقت، آدم‌بزرگ‌ها هم هستند، این‌جا درباره‌اش می‌نویسم.
بچه‌های خانم‌سنگه، با دیدن تکه‌چوب روی آب هوس می‌کنند مانند او در آب شنا کنند؛ اما آنها سنگریزه‌اند و رفتنشان به برکه همانا و غرق شدنشان همانا. از آن‌ها اصرار سه‌پیچ که به درون برکه بپرند و از خانم سنگه انکار! امّا چه کسی می‌داند؟ شاید ماجرای شگفت‌انگیزی در راه باشد که سخت‌ترین‌ها را هم مثل موم نرم کند و سرنوشت را تغییر دهد...
این قصه، به موضوعاتی مانند تفاوت نسلی، والدگری، مقاومت در برابر تغییر، ریسک و خطرپذیری، دوست داشتن  و ... پرداخته است. مهدی یوسفی، منتقد ادبیات کودک در باب این داستان نوشته:
دنیای این قصه را سه ضلع شگفت‌انگیزی، لذّت‌بخش بودن و واقعیّت می‌سازد که هر سه آن را جذّاب و خواندنی کرده است.