یادداشت محمدحسین صرفی پور

        کتاب ادبیات فخیمی دارد. «حکمت» فردوسی، در این کتاب به شیوه ای عالمانه تبیین شده، شاهنامه از یک اسطورهٔ صرف، به کتابی حکمت آمیز که معارف قرآنی را تبیین می کند در آمده است.
نگارنده، خود صاحب خامه و فضل است و این از سطر سطر کتاب هویداست.
این مجموعه کتاب ها، شیوه ای نو، شایسته و ارزشمند از «بازخوانی» منابع کهن ما می باشند که شایسته است پیرامون تمامی کتب مرجع در آینده به سرانجام برسند.