سفرنامه جذابی بود و البته واقعی (مثل خاطرات سفیر قهرمان سازی نشده بود ! ) یعنی یک آدم معمولی عاشق ایران که برای تحصیل به آمریکا میرود و جالب تر این که آنقدر عشق به ایران دارد که حتی از حرف زدن و نوشتن انگلیسی احساس عذاب وجدان میکند و این تفاوت نگاه در همه جای این سفرنامه پیدا بود و بسیار جالب