یادداشت سیده فاطمه مطهری

        ده روزی بعد رونمایی خریدمش تا نظرات رو درباره اش بدونم؛ اکثر کامنت‌ها منفی و غیرمثبت و غیررضایت‌مند بود ولی باز خریدمش چون می‌خواستم بخونم ضابطیان چی گفته درباره اون ۱۲ روز و تجربه‌اش از برگشت به ایران، حتی اگه به گفته اکثر نظرات ضعیف نوشته باشه
پشیمون نیستم از خریدش با اینکه به نظرم کاش کتاب مجزایی نبود و می‌تونست بخشی باشه از کتابی که درباره سفرهای گروهی نوشته شده.
 این ضعیف بودن کتاب از چیه؟ بخاطر سریع نوشتن کتاب و زود به چاپ رسیدن؟ بخاطر راحت پیدا شدن محل اسکان جدید و بلیط برگشت به تهران و کم بودن هیجان و اتفاقات؟ گمونم ضابطیان بخاطر شرایط جنگی حال و حوصله خوب نگاه کردن و یادداشت کردن نداشته وگرنه قبلا ثابت کرده که می‌تونه پروپیمون‌تر تعریف کنه و مخاطب  دنبال خودش بکشونه. روایت‌ها خیلی سریع می‌گذرند و تموم می‌شند. گاهی جزییاتی با خودشون دارند ولی اونا هم خیلی ابتر و تندکی میان و می‌رند برای خالی نبودن عریضه. مثل کسیکه تو شرایط جنگ میخواد ساک جمع کنه و تند تند از هرگوشه خونه یه چی برمیداره و میندازه تو چمدون. شلخته و بی‌حوصله

[کتاب در کمتر از دو ساعت خونده شد]