یادداشت آرزو حسام

        کاش افراد بیش‌تری این نمایش‌نامه رو خونده بودن و می‌تونستم نظر بقیه رو هم بدونم. اول بگم که من ترجمه‌ی نشر علمی فرهنگی (ساناز فلاح‌فرد) رو خوندم، و باید بگم خیلی خیلی عالی -و بعد از چندتا ترجمه‌ی افتضاح که اخیرا خوندم- واقعا باعث دلگرمی بود.
این نمایش‌نامه رو به‌خاطر موضوعش انتخاب کردم، همیشه کتاب‌هایی که به جزئیات روابط انسان‌ها می‌پردازن برام جذاب بودن.
داستان از این قراره که زوجی، طبق استدلال‌های خودشون، تصمیم می‌گیرن روابط دوستانه‌‌ای رو که دیگه کهنه و ناکارآمد شدن دور بندازن و روابط تازه با دوستانی جدید آغاز کنن. به همین‌منظور، تصمیم می‌گیرن برای هر کدوم از دوستان قدیمی که دیگه باهاشون ارتباط موثری ندارن شام خداحافظی ترتیب بدن، و توش نوشیدنی سال تولد دوست‌شون رو سفارش بدن، موزیک موردعلاقه‌ش رو پلی کنن و خلاصه کاری کنن که حسابی بهش خوش بگذره؛ و بعد کاملا ارتباط‌شون رو با اون شخص/خانواده قطع کنن. اما تو همون شب اول مشخص می‌شه روابط انسانی خیلی پیچیده‌تر از این‌هاست که با این فرمول بشه در موردش تصمیم گرفت.
حقیقتا نمایش‌نامه انتظارم رو برآورده نکرد و احساس می‌کنم روش چندان فکر نشده بود. شخصیت‌پردازی‌ خیلی ضعیف و سطحی بود و نتونستم اون‌طور که باید با داستان ارتباط برقرار کنم.