یادداشت کیان

        پنج شش سال پیش بود که کتاب مردی به نام اوه رو خریدم. از اون موقع تا الان چیزی ازش نخونده بودم. تا همین هفته‌ی گذشته که شروع‌ش و تو دو سه روز تمومش کردم. انگار ناخوداگاه منتظر بودم که مشابه اوه سوفیای خودم رو از دست بدم و با خوندن این کتاب بفهمم هنوز دلیل‌های زیادی برای زنده موندن هست. هنوز میشه با پروانه‌ها و نازنین‌ها رو به رو شد و زندگی‌م رو به کلی تغییر بدن!