یادداشت ALL ABOUT SHIN

        این کتاب برای من کمی طعم روانشناسی زرد داشت. البته نه از اون مدل‌هایی که کاملاً تو خالی باشن، ولی به هر حال همون سبک «نگرش مثبت داشته باش، مدیتیشن کن، به خواسته‌هات می‌رسی» رو دنبال می‌کرد. چیزی که اذیتم کرد این بود که انگار داره می‌گه فقط با تغییر ذهنیتت همه چی حل می‌شه، در حالی که خود جیمز دوتی توی همین کتاب، بارها و بارها کلی تلاش کرده تا به اهدافش برسه. اما توی قوانین و توصیه‌هاش این بخش «تلاش واقعی و هر روزه» رو کمتر پررنگ کرده بود.

نیمه دوم کتاب هم تقریباً کامل رفت توی زندگینامه شخصی دوتی. وقتی می‌خوندمش حس می‌کردم دفترچه خاطراتش رو برداشتم دارم می‌خونم و فقط داره از خاطرات و افتخاراتش می‌گه. حتی اون جاهایی که از اشتباه‌ها و ضعف‌هاش حرف می‌زد، به نظرم یه جور فخر فروشی ظریف توش بود. انگار می‌خواست بگه «ببینید من چقدر قوی‌ام که این‌قدر اشتباه کردم ولی هنوز مهربون و خوش قلبم».

صادقانه بگم، نیمه دوم کتاب برای من یکی از خسته‌کننده‌ترین و سخت‌خوان‌ترین بخش‌هایی بود که تجربه کردم. اگر مجبور نمی‌کردم خوردم رو به تموم کردن کتاب، احتمالاً ولش می‌کردم.

در کل، به نظرم اگه توی زندگیت به جایی رسیدی که هیچ امیدی نداری و لازم داری یک نفر بیاد و بگه «هنوز امید هست»، این کتاب می‌تونه گزینه بدی نباشه. اما اگر دنبال یک کتاب خیلی قوی، عمیق یا الهام‌بخش هستی، به نظر من این کتاب فقط در حد یک اثر معمولیه. من بهش نمره ۲ از ۵ می‌دم.