یادداشت فدایی زهرا

        مشخص است که کتاب با یک دغدغه ای نوشته شده است و این دغدغه مستحق احترام است. اما به چند نقطه باید توجه شود. ساختار کتاب کاملا به شکل عامیانه و محاوره ای نوشته شده است. این مورد من را خیلی اذیت میکرد. طوری که نتوانستم کتاب را تمام کنم و نیمه کاره ول کردم. قلم نویسنده به شدت ضعیف است(البته قابل پیش بینی بود چون وی اصلا نویسنده نیست).  صرفا  محاوره های خودش را بیان کرده و نتوانسته است اتفاقات و فضا را به خوبی ترسیم کند. انگار فقط داری گزارش جلسات را میخوانی ،البته با زبان عامیانه.