یادداشت آگاتاهد.

        نمیتونم این جلد رو نقد کنم و یا حتی بگم شخصیت پردازی خوب بود. شخصیت کجا بود؟ این‌ها دوستانم هستند و برای من مثل آدم‌های واقعی، نه خيالی. 
در این جلد هم مثل جلد قبل، حل شدم.😀 همراه این جلد خندیدم و گریه کردم و به‌خاطر مرگ چندی‌ از همین دوستانم، عصبانی شدم. (از حق نگذریم، همچنان هستم و خواهم بود)

منظورتون چیه که دارید فکر می‌کنید بخونید یا نه؟ بنظرتون همچین شاهکاری جای تردید داره؟ واقعا که.