یادداشت فهیمه پورمحمدی

        صد سال تنهایی از مشهورترین‌های سبک رئالیسم جادویی است و داستان چند نسل یک خانواده را روایت می‌کند که بیشترشان "خوزه آرکادیو" و "اورلیانو" نام دارند. این وسط نویسنده گهگاه خلاقیت به خرج می‌دهد و اسامی جدیدی مثل "آرکادیو" و "خوزه اورلیانو" برای شخصیت‌هایش انتخاب می‌کند، اما بهتر است هنگام مطالعه مجهز به کاغذ و قلم و شجره‌نامه باشید تا شخصیت‌ها را گم نکنید. 
داستان پرکششی دارد، اما بعد از فوت سرهنگ اورلیانو بوئندیا، انتظار داشتم تمام شود که نشد و صفحات باقیمانده را به سختی تمام کردم. بس که فرناندا از نظرم دوست نداشتنی بود و بعد از کاری که با ممه کرد ازش متنفر شدم. 
از یک قرنی که روایت شد، ماجرای شرکت موز بیشتر از همه جذبم کرد و پنج ستاره را به آن دادم.