یادداشت روژان صادقی

        خوانش دوم-۳۰/فروردین/۱۳۹۹
این دفعه نسبت به سه سال پیش بیشتر فهمیدمش و واسه همین کمتر دوسش داشتم!
و زاوش هم بیشتر روی اعصابم رفت!
-------------------------------------
حقيقتش فکر کنم موافقم با اینکه این کتاب شاهکار بوده! يه کتاب با نثر کاملا بی نظیر و بی همتا که آدم و غرق در خودش و افکار نقش اصلی داستان میکنه!
نقش اصلی،زاوش ايزدان که من و به شدتتتتت یاد شخصیت کتاب کافه پیانو انداخت!
خوشحالم که کتاب و با هر سختی بود وسط کتاب های دست فروش های ميدون انقلاب پیدا کردم! و يه چیزی، اینکه ارزش این کتاب قطعا گم شدن بین انبوهی از کتاب بین دست فروشی های انقلاب نیست!=)