یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        کتاب پیش‌رو خودنگاره هنرمند نوگرای ایرانی محسن وزیری مقدم است که پس از نابینایی یک چشمش در هشتاد و سه سالگی و ظرف مدت یک ماه نوشته می‌شود. در این کتاب می‌توانید بخش‌هایی از زندگی شخصی و نظرات این هنرمند را مطالعه کنید. نظراتی که بعضا معترضانه و منتقدانه هستند‌ و ارزیابی شخصی ایشان محسوب می‌شوند. نکته جالب توجه این که هستند برخی افراد که روایت وزیری‌مقدم را به‌گونه‌ای دیگر روایت می‌کنند.
وزیری‌مقدم در هفت دهه فعالیت‌های گوناگونی را انجام می‌دهد. او سال‌ها قبل از اولین مدرنیست‌های ایرانی اثر مدرن تولید می‌کرد و در عرصه معلمی از پیشروترین‌ها بود. ترجمه کتاب "اندیشه و کار پل کله" و تالیف کتاب "شیوه طراحی" نیز از جمله آثار به جا مانده از ایشان است.
مطالب بسیاری از سفرهای خارجی تا تدریس در هنرستان و دانشگاه در کتاب یافت می‌شود که برای علاقه‌مندان به سیر هنر تجسمی ایران جذاب خواهد بود. دیدارهای او با احمد شاملو، فرح پهلوی، محمود جوادی‌پور و اتفاقات پیش آمده خواندنی و بعضا غم‌انگیز است. متاسفانه به پایان کتاب که ‌میرسیم مطالبی درباره مفقود یا تخریب شدن بسیاری از کارهای ایشان وجود دارد که بسیار تراژیک است. همچنین رنج ایشان در مورد بیماری و نابینایی در اواخر کتاب توضیح داده شده.
بسیاری از آثار وزیری‌مقدم را با کیفیت خوب در این اثر چاپ شده‌اند که به ارزش آن می‌افزاید. این کتاب را به دنبال‌کنندگان این نقاش مهم تجسمی و علاقه‌مندان به مدرنیسم در هنر ایران پیشنهاد می‌کنم.