یادداشت حامدنیرو

        مورد عجیب این کتاب این بود که تا نصف کتاب، تا حد زیادی حس بدی بهش داشتم و دوستش نداشتم، و یک‌هو از نصف به بعد به شدت درگیر شخصیت‌ها شدم و شد یکی از قصه‌های محبوبم.
انتخاب عامدانه‌ی گنگی‌های اول کتاب رو مطمئن نیستم یه چیز خوبه یا بد.
میتونه بد باشه چون خواننده‌ی کم‌طاقت ممکنه ریطش کنه و کتاب رو رها کنه، خوب میتونه باشه چون وقتی متوجه میشی قضیه از چه قراره و میشناسیشون و ربط‌هاشون رو پیدا میکنی، یه کشفِ تسکین‌بخشه.
دومین کاری بود که از سابو بعد از در خوندم و حالا میتونم بگم که دوست دارم قلمش رو دنبالش خواهم کرد بیشتر از این.