یادداشت محمد صادق جوادزاده

        جادوگران نتفلیکسی!

شاید اگر کتاب هری پاتر برای بزرگسالان نوشته میشد، چیزی شبیه به نوشته‌های لو گراسمن بود. گرچه بنظرم جادوگران، با مجستریوم شباهت های بیشتری داره تا هری پاتر.

در این کتاب با دغدغه‌های بزرگسالانه جادوگرهایی طرف هستیم که به سرچشمه قدرت متصل هستن، اما نمی‌دونن با اون چکار کنن. شخصیت اصلی در شروع کتاب 18 سال داره و به سرعت 4-5 سال در بخش اول سپری می‌شه تا ما  سریعتر وارد سالهای بحرانی زندگی افراد بشیم. 

افسردگی، سردرگمی، و پیچیدگی‌های ذهنی و شخصیتی در این کتاب، تمومی ندارن و در بیشتر اوقات، به فساد و پوچی بیشتر ختم می‌شن. (برام خیلی تعجب آور بود که کتاب چطور مجوز چاپ گرفته) 

من برای بار دوم این کتاب رو خوندم. بار اول، با تمام جذابیتی که کتاب داره، بخاطر پرداختن بسیار زیاد به این مسائل، خیلی جذبم نکرد و حالا که جلد های اصلی همگی ترجمه شدن (یه سه گانه که توی 6 جلد چاپ شده) دوباره به سراغش رفتم. 

بنظرم برای قضاوت کتاب، باید هردو بخش رو بخونید. چون در بخش دوم داستان خیلی جذاب تر میشه و بخش اول، بیشتر مقدمه چینی برای داستانه.

خیلی از گره‌ها و پیچش های داستانی در بخش دوم اتفاق میوفتن و توجیه یکسری اتفاقات رو ما در بخش دوم متوجه می‌شویم. 

امتیاز پایین، بدلیل غیر ضروری بودن و زیاده‌روی در بیان موضوعاتیه که گفتم، بعلاوه کمی کند و کش اومدن روایت داستانه. توصیفات و تخیل نویسنده زیباست. شما رو درگیر خاطرات زیبایی میکنه که در بچگی و نوجوانی با دنیاهای مثل نارنیا و هری‌پاتر داشتید و در بزرگ‌سالی، شما رو راهی دانشگاه جادوگری می‌کنه.