یادداشت فرنوش

        یه رابطه لاو-هیت بهش دارم. برام کنجکاو کننده بود که بالاخره قاتل کیه؛ این یا اون؟ و برام متعجب کننده هم بود که فلانیه ولی خب مسئله اینه که خیلی بی‌مقدمه بود و اگه می‌خواست اینطوری تموم شه باید توی شخصیت (...) یه تناقض‌های ریزی ایجاد می‌کرد. البته شاید هم کرد ولی یا من متوجه نشدم یا برام کافی نبوده.
روند داستان هم بد نبود ولی خب از یه جا به بعد خسته‌کننده می‌شد و حس می‌کردم جلو نمی‌ره برای همین حدودا ۸۰-۹۰ صفحه آخرش رو رگباری خوندم که فقط تموم شه ببینم در نهایت چی می‌شه و قاتل کی بوده. البته اونطوری بد هم نبود و به نظرم خوندنش در حد وقت تلف کنی نبود ولی خب چیزی نیست که حتی بخوام به کسی معرفیش کنم. من توی کتابراه خوندمش. ترجمه‌اش خوب و روان بود فقط وقتی صحنه عوض می‌شد هیچ فاصله‌ای بینش نبود و آدم چند لحظه گیج می‌شد.