یادداشت نیما اکبرخانی

        کتاب عجیبی بود.
از همه بیشتر بین همه ی صفاتی که به خاطرم می آد این عجیب برای  کتاب از همه بهتره. رسما قهرمان داستان خود برج بود. بزرگ ترین درسی که خواندن این کتاب برای کسی مثل من با عشق به نویسنده شدن در زندگی ش داشت اینه که واقعا نویسنده گی و داستان نویسی هیچ قاعده و قانون خاصی نداره و هرطوری بنویسی می تونه خوب و درست باشه.
منهای این حرف ها هم رمان بسیار خوبی بود، خیلی جذاب و خوش خوان با قصه ای منحصر بفرد و داستان گویی استادانه ی آقای بالارد که من یکی رو حسابی دنبال خودش کشید. فکر کنم یک روز یا یک روز و نیم خوندمش.