یادداشت فهیمه پورمحمدی

        من داستان‌های ترسناک را دوست ندارم؛ نه فیلم ترسناک می‌بینم و نه دنبال کتاب‌های ترسناک هستم، مخصوصا اگر پای خیال وسط باشد. این کتاب هم برای سلیقه‌ی من زیادی وحشتناک بود و اگر به خاطر چالش بهخوان نبود، اصلا تمامش نمی‌کردم. دقیقا مثل تمام کتاب‌های قبلی گیمن که نیمه‌کاره ولشان کردم. 
به جز این، شخصیت‌پردازی راوی را دوست داشتم و دلم برایش کباب بود، مخصوصا به خاطر رابطه‌اش با پدرش. به علاوه، خانواده‌ی همپستاک هم خیلی جالب بودند و بدم نمی‌آید باز هم در موردشان بخوانم، به شرطی که ترسناک نباشد.