یادداشت نرگس عمویی

        واقعیت این‌ه که ادبیات صالح‌علا؛ انتخاب واژه‌هاش، بازیش با کلمات، ترکیب‌بندی جملات و توصیفاتش رو دوست دارم. ولی فقط در حد خوندن و لذت بصری دیدن‌شون. تو مفهوم‌شون نمی‌رم چون درک‌شون نمی‌کنم؛ این‌قدر عاشقی و از عشق گفتن رو.
و آره، همون‌طور که نوشته، "نوشته‌های پراکنده"بودن و هر نوشته هم حتی پراکندگی خودشو داشت.
چندتا از جملات و توصیفاتی که به چشمم خوش اومدن:
"مرز عشق شما حاشیه‌ی هستی است."
.
"وقتی باهمیم چه‌قدر دریاییم."
.
"دکمه‌های یاد تو را بازمی‌کنم و دوباره می‌بندم."
.
"قافیه‌ی پنهان همه‌ی ترانه‌های من شمایی."
.
"پاییز مصرع سوم رباعی عشق است."
.
"عشق تو نباشد، من هم یکی دیگر از اشیاء عالمم."