یادداشت یاسمین‌زهرا ترک

        راستش را بخواهید آگاهی ادبی‌ام را در حد و اندازه‌ای نمی‌دانم که درباره‌ی کتب نویسندگان بزرگ اظهار نظر کنم.
اما چیزی که توجه من را در این داستان جلب کرد، معنادهی به مفاهیمی همچون «رؤیا» و «تنهایی» بود. نویسنده به گونه‌ای این مفاهیم را رنگ بخشیده که گویی از یک مفهوم انتزاعی، به مفاهیمی ملموس تبدیل شده‌اند و به مخاطب این امکان را می‌دهند که «تنهایی» را با انگشتانش لمس کند و «رویا» را در تابلوی خیالش به تصویر بکشد.
دیگر ویژگی بارز این اثر، توصیفات دقیق و به خصوص توضیح شفاف عواطف شخصیت‌های داستان بود که از نظر من باعث ارتباط‌گیری خواننده با متن می‌شد.
اما با همه‌ی این‌ها بعضی قسمت‌های داستان برای من به سختی جلو می‌رفت و گاه جذابیت خود را از دست می‌داد.