یادداشت طاها رجبی

        بعد از خواندن سه کتاب «نخل و نارنج»، «ارتداد» و «کاهن معبد جینجا» که همگی به کامم شیرین نشستند و با انتظاری طولانی برای انتشار کتابی جدید از وحید یامین‌پور، خبر چاپ اثر جدیدش با نام «عربیکا» را در کانال تلگرام شخصی‌اش دیدم و همین شد بهانه‌ای تا برای مدتی دوری از کتابخوانی با یک کتاب از ژانر مورد علاقه‌ام یعنی سفرنامه به مسیر بازگردم.
یامین‌پور عربیکا را مخلوطی از داستان سفرهایش به لبنان، بازگویی عقایدش، دایرةالمعارف مختصر لبنان و حزب‌الله - به خصوص سرانش - و شبه‌توییت‌هایی درباره‌ی وقایع روز لبنان و فلسطین آفریده است. نثر یامین‌پور و زاویه‌ی نگاهش در عربیکا همچنان برایم شیرین است و باعث می‌شود تا با شوق (و اندوهِ مخصوصِ موضوع این کتاب) تا انتهای کتاب را مطالعه کنم؛ اما به نظرم در مقام قیاس با سایر آثارش این کتاب یک روزنوشت دست دوم محسوب می‌شود که شاید بهتر بود ستونی از یک روزنامه یا مجله را به خود اختصاص می‌داد و نه این اثر مستقل در دویست صفحه، چرا که به نظرم کتاب باید آنقدری تکامل پیدا کند که دوباره‌خوانی و یا مطالعه‌ی آن در سال‌های بعد هم به اندازه‌ی خواندنش به هنگام چاپ جذاب و تازه باشد.
به بیان دیگر کتابْ کتابِ بدی نیست و خواندنش قطعا پیشنهاد می‌شود، ولی به اندازه‌ی دیگر آثار یامین‌پور دوست‌داشتنی یا جذاب نیست؛ هر چند منکر آموزنده بودنش در بخش‌هایی که به بیان سرگذشت و وقایع تاریخ لبنان و حزب می‌پردازند نمی‌شوم اما آیا مجدد کتاب را مطالعه خواهم کرد؟! نمی‌دانم، شاید! لکن قطعا به پای «کاهن معبد جینجا» که پنج-شش بار مطالعه‌اش کردم و هم‌اکنون اگر تورقش کنم باز وسوسه به خواندنش می‌شوم نخواهد رسید. امید که آثار بهتر از پیش از جناب یامین‌پور ببینیم!

پی‌نوشت - قیمتِ وحشتناکِ دویست و چند ده هزار تومانی‌ای که سوره‌ی مهر برای این لاغرکتاب! گذاشته را اصلا درک نمی‌کنم و از آینده‌ی کتابخوانی و صنعت چاپ بیمناکم! خدا به خیر کند!