كتابي بسيار عالي در مورد حضرت زينب سلام اللّه عليها.
اين كتاب حاوي وقايع كربلا و رفتن كاروان اسرا به كوفه و شام و بازگشتشان به مدينه است. گرچه چند بخش از آن به دوران كودكي و وقايع قبل از كربلا مي‌پردازد، ولي بار عمده كتاب در كربلا و حركت اسرا است.
نويسنده اين وقايع را به چند بخش تقسيم كرده و در هر بخش به يك قسمت آن پرداخته است. مثلا يك قسمت در مورد حضرت علي اكبر علیه السلام است. يك قسمت در مورد حضرت علي اصغر علیه السلام . يك قسمت در مورد فرزندان حضرت زينب سلام اللّه علیها است. يك قسمت به وداع با برادر مي‌پردازد و ...
با اينكه كتاب يك كتاب ادبي به شمار مي‌رود، ولي مي‌توان به ديد يك كتاب تاريخي هم به آن نگاه كرد. چرا كه نويسنده از منابع متفاوت و خوبي بهره برده  و مطالب را به زيبايي در كنار هم جمع آوري كرده است.
مخاطب اين كتاب حضرت زينب سلام اللّه عليها است. يعني اين كه انگار نويسنده شاهد تمام دوران زندگي ايشان بوده و حالا دارد آنها را به ياد او مي‌آورد. و مي‌گويد كه تو هم يك رسالتي داري و آن اينكه كربلا را زنده نگه داري و اتفاقات آن را به گوش تمام جهان برساني.
در جايي شنيدم «كربلا در كربلا مي‌ماند اگر زينب نبود». وقتي به اين جمله خوب فكر كردم ديدم كه واقعا حرفي است زيبا و درست. مثلاً ‌وقتي كاروان اسرا به كوفه يا شام رسيد مردم مي‌پرسيدند كه شما از چه طايفه‌اي هستيد؟ يا اينكه آنها را خارجي مي‌خواندند. اينها يعني اينكه مردمان خبر نداشتند كه چه اتفاقي افتاده است. و اگر سخنان و خطابه‌هاي حضرت زينب سلام اللّه عليها نبود حقايق به دست فراموشي سپرده مي‌شد و مرور زمان غباري را بر كربلا مي‌پوشاند. ولي مي‌بينيم كه امروزه كربلا به شدت زنده است و نام ياد حضرت ابا عبداللّه الحسين علیه السلام در ذهن‌ها و جان‌ها.

امین پازوکی