یادداشت امیررضا سعیدی‌نجات

        بسم الله 

در یک کلام می‌توان گفت، حجم غربت سرداران فرهنگی بسیار بسیار بیشتر از سرداران نظامی است؛ چرا که سردار فرهنگی باید سال‌های سال بگذرد تا نوع و جنس خدمتش را دیگران درک کنند.
حجم غربت شهید رحیمی را در کمتر شخصیت دفاع مقدسی دیده‌ام، شاید مشابه آن چیزی است که درباره مرحوم حاج عبدالله والی اتفاق افتاد. حاج عبدالله در زمان جنگ، مورد نیش و کنایه افراد قرار می‌گرفت و به او می‌گفتند که از جنگ فرار می‌کند. اگر نبود جمله امام که فرمودند: حاج عبدالله جبهه‌اش در همان بشاگرد است، بی‌شک تا به امروز نیز به عنوان فراری جبهه‌ها از او یاد می‌کردند. 
مشابه آنچه برای حاج عبدالله اتفاق افتاد را، در زندگی شهید سید محمدعلی رحیمی می‌توان یافت. شخصی که با همسر و فرزندان به مجاهدت پرداخت و حتی همسر خود را سردار جنگ فرهنگی در کشورهای همسایه کرد. 
باید کتاب را بخوانیم تا به غربت فرهنگ و افرادی که در زمینه فرهنگی تلاش می‌کنند پی ببریم. 

شهید محمدعلی رحیمی، تبلیغات چی‌ دفاع مقدس و همچنین مسئول فرهنگی در کشورهای هند و پاکستان سال‌های سال سعی در شناساندن انقلاب اسلامی و با هدف نزدیکی شیعه و سنی تمام تلاش خود را کرد و در انتها با تیر بغض و کینه افراطی‌های پاکستانی به درجه شهادت رسید.

کمتر کتابی در زمینه سرداران فرهنگی نوشته شده است و باز کمتر شخصیتی وجود دارد که با تمام زندگیش مجاهدت فرهنگی کند. همه این‌ها کتاب رسول مولتان را ه شکل ویژه‌ای جذاب و روایتش را خاص می‌کند. خانم زینب عرفانیان که نوشتن کتاب خاطرات سردار یکتا و همچنین خاطرات مادر شهیدان خالقی‌پور را در کارنامه خود دارد این بار به سراغ یک موضوع جدید و کمتر کار شده رفته است.

لحظه شهادت شهید و آنچه فرزندان او دیدند را، در جمهوری اسلامی بسیار دیده‌ایم. نزدیک‌ترین آن‌ها جریان شهادت شهید رضایی نژاد بود. تصور کنید خانواده‌ای با سه فرزند که بزرگترین‌شان پانزده ساله است، در کشور غریب، به ناگاه می‌بیند که پشتیبان و پشتوانه‌شان شهید می‌شود و آن‌ها باید راه طی شده با پدر را، با پیکر او، پس از سال‌ها به کشور طی کنند. 

ناملایمات و سختی‌های زندگی شهید را، جدای از غربت در کشورهایی مانند هند و پاکستان، باید در ‌بی توجهی‌ها و توبیخ‌های بی‌ اساس داخلی جستجو کرد. او که به شدت حساس نسبت به بیت المال و سختگیر بر خانواده خود بود، مورد تهمت‌های بسیاری از داخل کشور قرار گرفت و این امر، بی‌شک سختی راه او را چند ده برابر کرد.
شهید رحیمی و خانواده‌اش را می‌توان یکی از مظلوم‌ترین‌ها در تاریخ انقلاب بیان کرد.