یادداشت محمدعلی نخلی

        «بازخوانی عرفانی مبانی هنرهای تجسمی» همانقدر که اسمش بلند است محتوای بلندی هم دارد. 
در عالم هنرهای پلاستیکی، نگاه کردن به آثار گذشتگان که معنا در همه آن جریان دارد یکی از بزرگترین راه چاره ها به نظر می رسد. اینکه بدانیم قرن ها هنرمندان در اصفهان و شیراز و مشهد و جای جای این خاک چطور حرف دلشان را در آثارشان به بینندگان منتقل می کردند، به هنرمند امروز کمک می کند تا نگاه بهتری به هنر داشته باشد. کارکرد های آنها را بهتر بفهمد و آثار قوی تری خلق کند. 
جدای از این نیازی که هر هنرمند به محتوای این کتاب دارد، خواندن آن برای کسانی که مطالعاتی در فلسفه اسلامی یا عرفان نداشته اند باید سخت باشد. به همین خاطر با استاد خواندن آن بیشتر توصیه می شود یا حداقل استادی که سوالاتمان را موقع خواندن جواب دهد. 
نکته مثبت دیگری که این کتاب دارد جامع بودن آن در زمینه مبانی هنرهای تجسمی است، که می تواند برای تازه کارانی مثل من جالب توجه باشد و این کتاب را به دایره المعارفی تبدیل کند. هم در مبانی و هم در مفاهیم هنر. 
به همین خاطر این مرجع بی نظیر را از دست ندهید که گوهر نایابیست.