یادداشت مهدی منزوی

        «نوشته ها و عکس های سفر به استانبول» اثر جدید منصور ضابطیان
خیلی کتاب روان و جذابیه مخصوصا اگر قبلا به استانبول سفری داشته باشین. اینم بگم که غیر از چند عکس صفحات اول کتاب بقیه عکسها سیاه سفید هستند و گرافیک کتاب هم جذابه، البته تو صفحه اینستاگرامی که آخر کتاب معرفی شده میتونین همه عکسهای سفر ایشون رو ببینید.
این نکته رو هم باید اضافه کنم که همونطور که در مقدمه کتاب اومده: «اگر دنبال یک کتاب راهنمای گردشگری به استانبول هستید، همین جا کتاب را رها کنید، اما اگر دوست دارید شهری آشنا را از زاویه ای کمتر آشنا کشف کنید، بسم الله، پولتان را دور نریخته اید.» 
برای من که تاحالا دو بار سفر تفریحی به استانبول داشتم خیلی جالب بود و یه جاهایی با نویسنده هم ذات پنداری میکردم مثلا چند جمله رو نقل قول میکنم:
« اگر نگویم استانبول عجیب ترین شهری است که تر زندگی دیده ام، دست کم می توانم ادعا کنم که یکی از عجیب ترین شهرهایی است که به آن سفر کرده ام.»
«گاهی آدم در سفر باید بی هدف از خانه بیرون بیاید. بی هدف راهی را بگیرد بی آنکه هراس گم شدن و ذوق زدگی رسیدن به مقصدی مشخص را داشته باشد، پرسه بزند.»
چند جای کتاب برام جذاب تر بود،اول از همه ارتباط غذای استامبولی با استانبول که ظاهرا ارتباطی نداره و برای وحه تسمیه به داستانی از عهد قاجار اشاره میشه، بعدی مختصری از سرگذشت آتاتورک که انقدر که تو ترکیه میبینیش دنبال اینکه کی بوده نمیری، بازدید از موزه عروسکهای استانبول، و در آخر کتاب گپ و گفت با نویسنده ترک «زولفو لیوانلی».
این نویسنده درباره تفاوت ایران و ترکیه میگه:«ایران صاحب یک هنر درون گرای برآمده از دیدگاه شرق است، در حالی که هنر ترکیه برون گراست. یک نگاه همیشگی به غرب داشته و البته نگاهی به دیگر سرزمین ها. چون ترکیه سرزمین مهاجران است.»
امیدوارم اینقدر توضیح تونسته باشه کمکی بکنه که این کتاب بدرد شما میخوره یا نه.
#کتاب_استامبولی
#منصور_ضابطیان
#استانبول