یادداشت mah☆oor

        آه نمیدانم چه بگویم راجب این کتاب.... 
راجب داستان هایش بگویم؟ 
راجب عشق و امیدی که درش جریان داشت بگویم؟ 
راجب جم نیک چهر بگویم؟ 
یا راجب پریچهر، ماندانا، شهرناز،اوشیدر،آوش، آستیا و کارون بگویم؟ 
با این سه جلد زندگی کردم؛ طعم امیدواری را چشیدم؛ خندیدم؛ از ته دل گریه کردم؛ درس زندگی را آموختم و با لبخند کتاب را تمام کردم. 
داستانی حماسی که لیاقت خوانده شدن را دارد... 
و همانطور که مرجان عزیزم گفت :
« برای ایران خانم زیبا و بچه هایش و برای نوروز که به چشم من بزرگ ترین حماسه ی ماست:)»