یادداشت سید امید روانفر

        از اولین کتب سفرنامه‌ای جوانان عهد جدید ایرانی بود که خواندم 
جذاب بود
قلمش هم خوب و روان است نه مطلب را کش میدهد نه خیلی سریع می‌گذرد 
خیلی جاها هم آدم را ول میکند که خودش جمع بندی کند
در تحریک خواننده برای اینکه از جا بلند شوند و حداقل یک سر تا سر کوچه برود و حس و حال سفر بگیرد موثر است
البته الان کو‌ توان مالی برای انجام سفر 
که البته با برنامه ریزی و سبک سنگین کردن اهم فی الاهم کردن شاید هر دو سال یکبار بشود سفری رفت
به هر حال وصف العیش نصف العیش ما هم همراه جناب ضابطیان در خیال همسفرش میشویم