یادداشت هآرو

        اولاش وقتی نظرات رو خوندم کمی راجب خوندنش سرد شده بودم. ولی اونطوری که تصور میکردم انقدرا هم کند و حوصله سربر نبود. مخصوصا صفحات پایانیش جنبه ی هیجان انگیزش رو، رو کرد. مثل همه کتاب های فریدا، فضاسازی و شخصیت پردازیشو خیلی دوست داشتم. از نظر من تنها تفاوت و ایراد این کتاب این بود که نسبت به بقیه کتاب هاش هیجان کمتری داشت. تقریبا ۶۰،۷۰ درصد این کتاب مقدمه بود و بعد هیجانی شد. ولی کتاب های دیگه ایی از این نویسنده مثل بخش دی یا در قفل شده و هیچوقت دروغ نگو از همون اول یه فضای خیلی هیجان انگیز داشتن. شاید بخاطر همینه که بقیه این کتاب رو بد توصیف کردن