یادداشت محمّد صالحی بابادی

        از کتاب‌های شعری است که به من هدیه داده‌اند. حال و هوای خاصّی در بعضی از شعرها بود؛ مانند شعرهای قهوه‌خانه. بعضی از شعرها برایم روان به نظر نمی‌رسیدند، که البتّه، شاید به دلیل این باشد که مدّت نسبتاً زیادی، ارتباط اندکی با شعر داشتم (هرچند کاملاً قطع نشده بود). شاید نیاز به این دارم که بیشتر شعر بخوانم. تصوّرم همیشه دربارۀ شعر این بوده که با انس و ارتباط بیشتر، می‌توان بهتر شعرها را فهمید.