یادداشت زینب سادات رضازاده

        

به مناسبت روز پدر ، همراه با بچه ها کتاب  را خواندیم. هر صفحه ای که ورق میخورد یکی از بچه ها می‌گفت، وای شبیه بابا من!
غرق در خاطرات  با پدر شدیم. 

قرار شد دخترها نامه ای برای پدرهای عزیز بنویسند و از خاطره های مشترک بگویند. 
قلم هایی که با سرعت روی کاغذ می‌رفت و لبخند هایی  که روی چهره ها بود. از حجم نوشته ها شگفت زده شدم. 

بخشی از کتاب:
بعضی از باباها هیچ وقت بزرگ نمی شوند؛ همان باباهایی که می دانند تق تق ترکاندن حباب های پلاستیک های بسته بندی خیلی لذت بخش است و لازم نیست لباس هایی که می پوشند باهم هماهنگ باشند؛ همیشه پن‌کیک هایی با شکل‌های خنده دار و با مزه درست می‌کنند و نگران خیس شدن موهایشان نیستند.
گول ظاهرشان را نخور! ممکن است از بیرون شبیه آدم بزرگ‌ها به نظر برسند، اما در درون، درست مثل ما...

خوش به حال بچه هایشان!