یادداشت معصومه مینائی

        هوالحی
کتاب بیشتر درباره زندگی مادر شهید محمدحسین حدادیان هست. خیلی تندنویسی شده، خیلی از مطالب کتاب پراکنده هست، انگار از یک سال بدون هیچ پیش زمینه ای پرتاب می شوید ده سال بعد و یهو با خودتون فکر می کنید این پرش زمانی چقدر داستان رو خراب کرده، برای خیلی از معلول های موجود در کتاب دنبال علت می گردید و پیدایش نمی کنید. انگار مجبور به نوشتن بودن و خیلی تند و بی انگیزه نوشته شده.
سوژه بسیار خوبی به هدر رفته است.
از آقای محمدعلی جعفری قبل این کتاب ۴ جلد کتاب دیگه خونده بودم و با توجه به اون کتاب ها دنبال قصه ای جذاب می گشتم اما بعد خواندن کتاب احساس خوبی نداشتم .
کاش بهتر به این شهید مظلوم پرداخته شده بود.